Maandag kwam er een bericht dat de Nederlandse vogelwereld helemaal op z'n kop zette. In West Groningen ontdekte Jacob Bosma in een van de volkstuinen een heuse grijze junco!!! Even voor de niet vogelaars, dit is een gors die afkomstig is uit noord Amerika. Dit extreem zeldzame vogeltje is nog maar een keer eerder gezien in ons land, en dit was in 1962. Voor de vogelaars dus gewoon een nieuwe soort! Ondertussen ben ik al behoorlijk besmet met het twicht virus, en wil er dan ook maar wat graag heen. Helaas had ik gewoon geen mogelijkheid om deze week helemaal richting Groningen te gaan, dus moest ik de week lang gespannen op de zaterdag wachten...
Rond half 8 stapte Jefta en ik de deur uit om richting huize Molenaar in Alblasserdam te fietsen. Terwijl de zon al op kwam zagen we nog 5 ransuilen nog snel hun laatste maaltje voor deze nacht te vangen. Blijft mooi!
Nadat Arie-Willem ook bij ons aansloot zijn we verder gereden richting Alblasserdam. Terwijl het halve huis nog in diepe rust was, vertrokken Jefta, Arie-Willen, Jacob, Albert en pa Molenaar stilletjes richting Groningen.
In de Flevopolder kregen we verschillende keren te horen dat er in Groningen code oranje was opgeven in verband met extreme gladheid. Ondanks het feit dat we weet ik niet hoe vaak waren geadviseerd om niet richting deze provincie te gaan, reden wij dapper door!
Onderweg zagen we nog een aantal reeën, wat auto's in de berm, een auto op z'n kop, een auto in de sloot, politiewagens, ambulance en wat gedeukte auto's op vrachtwagens. Gezellige boel op de snelweg!
Gelukkig was het in de auto een stuk gezelliger, en voordat we het dan wisten hadden we al een 2,5 uur durende reis achter de rug, en zaten we in Groningen. Terwijl we de auto uit stapte hoorde we van een aantal vogelaars dat ze de grijze junco net prachtig hadden gezien. Dat geeft de burger moet!
Aangekomen langs het pad naast de volkstuintjes zagen we al heel wat mensen gewapend met teletoeters en kijkers staan. Het duurde dan ook niet lang voordat iemand de grijze junco ergens achter in de tuin naast een pol zag lopen. Na wat aanwijzingen kreeg ook ik de vogel in beeld. YES, hij is binnen, wel ver, maar binnen! Wat een opluchting!
In de tijd we hier stonden te kijken kwam het vogeltje regelmatig wat dichterbij, en liet zich van alle kanten geweldig mooi zien! Wat een gave soort, nog gaver dan ik van te voren had verwacht!
De roze snavel en de witte buik in combinatie met de grijze borst knallen eruit, wat een leuk beest!
Grijze juco
Bomvol adrenaline stappen we de auto weer in richting het Lauwersmeer. Een korte zoektocht levert niet de ontsnapte oehoe op, dus rijden we door naar Lauwersoog voor de roodhalsganzen. Toen we bij de haven van Lauwersoog reden kreeg ik de vraag of ik nog mooi een roodhalsfuut op de foto wilde. Ach waarom ook niet, blijft een leuke soort en ik heb hem ook nog niet echt goed op de foto. Snel sloegen we de haven in, en kon het zoeken beginnen. Dodaars en gewone fuut lieten zich zien, maar hun neef de roodhalsfuut liet zich helaas niet zien, jammer maar helaas. Toen we net de haven uit reden zag Arie-Willem aan de andere kant een fuut zwemmen, roodhalsfuut! Snel even omgereden naar de andere kant van de haven. Na even zoeken kregen we de vogel in beeld, EN HOE! De vogel liet zich op een paar meter afstand ongekend mooi bekijken. Terwijl we net voor hem op een pier lagen, zwom hij gewoon rustig rond op nog geen 5 meter! Echt fantastisch om deze soort een zo mooi dichtbij te zien, in plaats van ergens ver op zee! Van deze buitenkans genoten we dan ook met volle teugen!
Roodhalsfuut
Ook leuk waren de vele steenlopers en 3 paarse strandlopers die hier in kluitje tegen elkaar zaten. Thuis kwam ik er ook nog achter dat een van de steenlopers een metaalringetje om de poten had.
Geringde steenloper
Steenlopers en 3 paarse strandlopers
Vol van deze geweldige ervaring reden we dan ook in opperste stemming verder naar de dijk langs de Waddenzee. De groep rotganzen was al snel gevonden, nu alleen nog de 2 roodhalzen. Na even zoeken zag ik opeens bovenaan een roodhalsgans staan. Helaas liet de vogel zich maar kort zien, want een paar seconde later was hij weer verdwenen achter de dijk.
Roodhalsgans
Terwijl we rustig aan het wachten waren tot de vogel weer naar boven kwam, liep er tot mijn grote verassing opeens een fraaie adult zwarte rotgans door het kijkerbeeld. Altijd leuk!
Zwarte rotgans
De groep rotganzen vloog opeen op 'misterieuze' wijze op. Gelukkig vlogen ze niet ver, en lande ze al weer snel op het water. Hier lukte het Jacob om ook de 2 roodhalsgans ertussenuit te pikken.
Tevreden met deze mooie ganzen reden we tot mijn enorme vreugde verder richting Wevershoof voor de amerikaanse oeverloper! Deze mega zeldzame neef van de 'gewone' oeverloper werd hier een kleine 3 weken terug ontdekt. Helaas had ik toen geen enkele mogelijkheid om met iemand mee te gaan. En ging deze soort op pijnlijke wijze aan mijn neus voorbij. Wat was ik dan ook blij om te horen dat we hier toch nog een bezoekje zouden gaan brengen!
Onderweg zagen we nog een aantal reeën, en op de Afsluitdijk zag ik vanuit de rijdende auto nog 2 mannetjes topper tussen de kuifeenden zwemmen.
Doordat het in de auto zo gezellig was, had je het amper door dat je ruim een uur heb gereden toen we de parkeerplaats bij Wevershoof opreden.
Uitgestapt kwamen we de vriendelijke Limburgse vogelaars tegen die we vanochtend ook hadden ontmoet bij de junco. Ze vertelde ons dat de vogel prachtig zat, en een intikken was. Dat horen we natuurlijk graag! Aangekomen op het strandje was de vogel vrijwel meteen in beeld! Voor de 2e keer deze dag kwam er weer die enorme opluchting. Ook deze mooie soort mag als 306e op mijn levenslijst geschreven worden.
Ondanks het feit dat het regende, en alles nat en modderig was, kroop ik toch over de grond om een poging te doen dit prachtige steltlopertje op de foto te zetten. De vogel was totaal niet schuw, en liet zich op een korte afstand geweldig bekijken! Met grof geweld rukte hij nog een of ander klein rood en spastisch wormpje uit de grond, die een halve seconde later in zijn keel verdween. Zo nu en dan vloog de vogel een stukje, en waren ook de vleugelbanden mooi te zien!
Amerikaanse oeverloper
Helemaal nat en onder de modder kwamen we weer bij de auto, maar het was het meer dan waard! Wat een fantastische vogel!
Na een warme choco werd de tomtom ingesteld op het Waterland voor de flamingo's. Hier aangekomen waren de vogels al vanaf het moment dat me kop boven de dijk stak in beeld. Blijft een mooi gezicht om deze zuurstokken in een kikkerland als dit te zien!
Flamingo
Nu dit vijftal ook binnen was, werd het hoog nodig tijd om eens te tanken. Met nog maar 1,6 liter red je het niet tot de Alblasserwaard. Nadat de auto getrakteerd was op een lekker slokje benzine reden we verder naar de laatste stop, namelijk de kleine burgemeester en Alphen ad Rijn. Op deze vuilstort zaten zat meeuwen, maar helaas geen spoor van de kleine burrie te vinden. Wel leuk was een pontische meeuw die zich aardig liet zien.
Pontische meeuw
Veilig aangekomen in Alblasserdam kon ieder zijn eigen weg weer volgen. Wat was het weer een fanatische dag! Totaal 2 lifers in de vorm van grijze junco en amerikaanse oeverloper kunnen scoren. En voor de rest een fantastische roodhalsfuut, een hele hoop gezelligheid en gekkigheid met daarbij nog een hoop andere leuke soorten! Top dag!
Dit alles allemaal te danken aan Jacob. Hij had pas een aardige onvoldoende voor frans gehaald. Als hij zijn stinkende best zou doen, en ook nog eens een hoog cijfer zou halen voor zijn franse spreekbeurt, zou vaderlief vandaag met hem (en gelukkig ook met ons) naar de junco gaan. Jacob wist een strakke 8.3 te behalen, en had een dagje vogelen dan ook dubbel en dwars verdient. Goed werk kerel!
Maar zonder meneer Molenaar zouden we ook niet ver komen, de ruim 650 km die we vandaag afgelegd hebben zou op de fiets nou niet echt een succes worden!
