dinsdag 28 oktober 2014

Velduilen in de Alblasserwaard!

Gisteren avond verscheen er op het internet een waarneming van Harm Blom dat een collega op de Donksche laagten een velduil had gezien. Later die dag verscheen er ook nog eens een waarneming van Ed en Mary vd Es, wat aangaf dat hij dus nog aanwezig was. Een erg fraaie soort, die nog steeds op de jaarlijst ontbreekt. Velduil heb sowieso nog maar een keer in de Alblasserwaard, en dan ook nog als verre stip over Kinderdijk. Dus is een betere waarneming zeker welkom!

Nou heb ik het geluk dat mijn fietsroute naar school over de Donk gaat, dus kom ik er praktisch langs. Met het eerste licht stond ik op de plaats waar je het best zicht hebt over het stuk waar hij gisteren zat, namelijk ten Zuiden van het Broekse boerderijtje. Helaas was een zeer dikke mist, waardoor het wereldje maar vervelend klein bleef. Na een halfuurtje speuren dan ook niets meer dan wat blauwe reigers gevonden. Helaas moest ik nu echt verder naar school, dus fietste maar richting de brug om de route te vervolgen.
Vlak voor me langs het pat flapt er vanuit een donkere mistig stuk opeens een dikke snip op, houtsnip! Een paar meter verderop stoot ik de vogel nog eens op, en laat hij zich zeer fraai zien tijdens een kort luchtshow, waarna hij mysterieus als hij kwam, ook zo weer was verdwenen. Leuk, me eerste dit najaar!

Uit school weer richting de Donk gefietst. Dit leverde de bekende kleine zwaan met de hangende vleugels op, die al winters lang door de Alblasserwaardse polders rond zwerft. De arme stakker toch...

Nadat ik me op het zelfde punt al vanochtend had geïnstalleerd kon het zoeken weer beginnen. Het was nog steeds fris en redelijk mistig. Maar het zicht was al een stuk beter als vanochtend. Terwijl ik de polder afspeurde vloog de een na de andere groep veldleeuwerikken door me beeld, en in een half uurtje telde ik dan ook 447 langstrekkende vogels. Blijft gaaf die vogeltrek!
Ook waren er best wel wat roofvogels te zien. Maar de dag actieve velduil zat er helaas niet tussen. Wel gaaf waren een blauwe kiekendief en slechtvalk die elkaar achterna zaten. Een blauwe kiek tp in de Alblasserwaard is trouwens ook best schaars. Na een half uurtje moest ik dan toch echt naar huis om bij een buurvrouw in de tuin te werken. Er zat niets anders op dan toe te geven dat ik weer voor de 2e keer deze dag dag de velduil gemist te hebben. Nou moet ik niet gaan zeiken, want kleine zwaan, houtsnip, blauwe kiekendief en slechtvalk zijn nou ook niet wat je noemt dagelijkse soorten.
In Bleskensgraaf zag ik tot mijn grote verbazing midden in een nieuwbouwwijk een zwarte roodstaart op een van de daken zitten. Leuk!

Ik werkte net een halfuurtje in de tuin, of de telefoon ging al af. Het was me stage begeleider van SBB die me belde met het bericht dat hij in polder Kortebroek 2 velduilen rond de trekker had vliegen! Dan baal je wel een beetje, je wilt dan namelijk meteen op de fiets springen. Maar goed, eerst zoals beloofd de klus afmaken. Dit deed ik dan alleen wel in een noottempo, en binnen 3 kwartier zat ik dan ook samen met Jefta op de fiets richting Kortebroek.
Daar aangekomen waren zo nog steeds bezig met greppelen, en kon het wachten beginnen. Net voordat we kwamen hadden ze er nog een gezien, dus dat geeft de burgen moet.

Allemaal leuk en aardig die moet, maar na een stil half uur wachten begint hij toch een beetje te zakken. En een uurtje later stappen we dan op de fiets richting huis, met niets meer dan wat spreeuwen en een cetti's zanger. De 3e dip van de dag lijkt een feit te zijn.

                                          Spreeuwen

Het vrouwtje blauwe kiekendief van vanmiddag vloog ook nu nog even langs, en liet zich in het warme zonlicht prachtig zien. Terwijl ik wat spreeuwen fotografeer vliegt er opeens vlak voor ons uit een begroeide slootkant een uil op, velduil!!! De vogel was echt geweldig te zien in het mooie avondlicht, echt fantastisch mooi!!! Helaas viel de vogel verweg in, en kwam niet meer naar boven. Maar we hebben hem, en hoe!



                                          Velduil

Met een adrenalinepijl op 100% stappen we met een grijns van oor tot oor weer op de fiets, om de terugtocht te vervolgen. We zijn nog maar een paar meter verder dan daar waar we gestopt waren, of de 2e velduil vliegt vlak voor ons uit de slootkant op, WOW! Na een paar meter vliegen land hij weer tussen het gras, en laat zich geweldig bekijken, wat een ongekend fraaie vogel!!!


                                          Velduil

Het licht is al wat minder, man wat is het al weer vroeg donker. Maar dat  mag de pret zeker niet drukken, de uil is namelijk prachtig te zien!
Na een tijdje tussen het gras gezeten te hebben vloog de uil spontaan weer op, waarna hij een paar sloten verder bovenop het slootvuil lande. Ook hier liet hij zich weer super zien!



                                          Velduil

We kregen een belletje van Pieter Bieren die ons vanaf een afstand al zag zitten, met de vraag of we naar de uil keken. Met het bericht dat we de uil hadden, en hem in de scoop hielden hangde ik weer op. De uil hipte alleen wel van de hoop slootvuil af, en ging daar net achter zitten om zich klaar te maken voor de nachtrust. Gelukkig had Pieter hem ook nog gevonden, terwijl de schemer al was begonnen.
Het was ondertussen al half 6 geweest, dus tijd om richting huis te gaan voordat de hond in de pot zit.

Na 2 keer missen dan toch nog prachtig de velduilen kunnen zien! Met hartelijk dank aan SBB voor het belletje! Helemaal super!

zondag 26 oktober 2014

Langebroek tussen de afspraken door.

Vandaag had ik het redelijk druk. Maar gelukkig kon ik nog even een gaatje vinden om lekker naar buiten te gaan. In polder Oud-Alblas voor de zoveelste keer gezocht naar de koereiger, grote zilverreigers zaten er zat, maar natuurlijk zat die vervelende dwerg er weer eens niet tussen. Maar ik hou vol, ooit zal ik hem vinden ;)

Toen ik Langebroek in fietste kwam ik Richard tegen. Samen met hem de polder goed doorgezocht. Tussen een groep vliegende kieviten vlogen nog 2 fraaie goudplevieren mee. 
Met het lekkere weer was het ook kneiters druk met rovers. Vooral veel buizerds en torenvalken. Maar voor de alerte vogelaar die verder kijkt dan zijn neus lang is, valt er bijna altijd iets meer te ontdekken. Zo ook vandaag. Tussen de vele torenvalken vonden we nog 2 andere valken in de vorm van smelleken en slechtvalk, beidde zeer fraaie vogels! Een smelleken aan de grond is trouwens ook niet aller daags in de Alblasserwaard. 

Samen met Richard, Gradus een Alblasserdamse vogelaar de plas eens goed uitgekamd. Dit leverde weer veel eenden op, en dan hebben we het voornamelijk over smienten en wintertalingen die er met honderden tegelijk zaten. Daartussen zwommen ook nog wat krakeenden en slobeenden. 
Vanuit een grote groep rustende kieviten vloog de 3 goudplevier van de dag op, leuk! Tussen de vele kolganzen waren ook al weer wat brandganzen te vinden. Leuk, die druppellen langzaam aan dus ook weer binnen. 

Al met al nog een leuk rondje tussen de afspraken door. 

zaterdag 25 oktober 2014

Struinen op Nieuwland en spreeuwen tellen.

Na een ochtendje goed uitgerust te hebben, vanmiddag maar weer eens met Bastiaan, Niek,  Arie-Willem en Jacob richting Nieuwland gegaan.
Nieuwland is eigenlijk nog het enigste spannende ruigte gebied in de Alblasserwaard. Niet dat het zo veel voorstelt, maar we hebben nou eenmaal niks beters.

Met het doel een bokje te vinden struinden we tussen de plassen en het riet door. Al heel snel vlogen er een aantal watersnippen, en nog meer, en nog meer, en nog meer op! Na de zoveelste watersnip vloog er opeens een klein snipje geruisloos op. Meteen waren de 2 grote lichte rugstrepen en korte snaveltje mooi te zien, bokje! Blijven fraaie snippen, en tevens ook me eerste van het najaar.

                                                       Opzoek naar bokje

Voor de rest zagen we nog een fraaie groene specht, 2 zwarte roodstaarten en een grote gele kwikstaart.
Op de nieuwe natuurstuk hoorde we een waterral roepen. Even later zagen Jacob en ik er nog eentje fraai langs de rietkraag lopen. Het speenvarken achtig geluid van deze schuwe vogels hoor je vaak zat, maar zien doe je ze bijna nooit. Best jammer want het zijn eigenlijk prachtige vogels, maar goed het is dan wel weer extra leuk als je er een ziet.

Een bezoekje aan Alblasserbos Oud-Alblas leverde niks noemenswaardigs op. Het was de moeite niet om nog naar huis te fietsen, want binnen een uutje moest ik deze kant toch nog op voor slaapplaats van spreeuwen. Daarom ff wat gedronken, en waarneming afgespeurd bij Arie-Willem.

Tegen een uur of 5 weer op de fiets getapt richting het beroemde Kinderdijk. Niet voor de molens, maar voor de spreeuwen. Vandaag was de landelijke tel dag voor de slaapplaatsen van de spreeuw. Op kinderdijk slapen en al jaren duizenden, dus we waren bijna wel verplicht om te tellen :)

In de anderhalf uur dat we in 4 groepen verspreid over het gebied telde wisten we een mooi aantal van ruim 52.000 spreeuwen te tellen. Echt een prachtig gezicht om hele wolken van spreeuwen sierlijk voor een prachtig gekleurde avondzon tussen de molens te zien vliegen. Een perfect plaatje! Mooi was een slechtvalk, die even achter een wolkje spreeuwen jakkerde, maar niks te pakken kreeg. Pfiew, dat scheelt weer voor de telling, iedere vogel telt :)

Op de terugweg nog een fraai egeltje langs de weg in Alblasserdam. Blijven leuke beesten.

woensdag 22 oktober 2014

Zeetrek op de Maasvlakte.

Afgelopen nacht raasde er een flinke wind vanuit het NW over Nederland heen. Voor de vogelaars gaat er bij een voorspelling van NW wind meteen een alarmbel rinkelen, zeetrektellen! Doordat de wind uit het NW komt, worden alle vogels op de oceaan door het gat tussen GB en het vaste land geblazen, waardoor ze dan uiteindelijk voor de Nederlandse kust uitkomen.
Gisteren kreeg ik van Richard de vraag of ik vandaag met hem mee wou naar de Maasvlakte. Voor mij geen moeilijke vraag, en het 'ja' antwoord was al snel gegeven.
Aangezien ik nog best wel wat zeesoortjes moet, was dit voor mij de ultieme kans om de 300 te halen, spannend genoeg dus!

Na een korte nacht door al het gedonder buiten stond ik rond 7 uur te wachten bij de Boerenbond. Terwijl ik de komst van Richard afwachtte bedacht ik me hoe vaak ik hier eigenlijk wel niet heb gestaan, wachtend op vervoer naar een of andere zeldzame soort, of voor een leuke dagtrip. Waar zou ik toch geweest zijn zonder de vertrouwde Boerenbond......
Toen Richard, Bastiaan en Patrick voor kwamen rijden snel de scoop en andere uitrusting in de kofferbak gegooid, en gassen maar!

Een klein uurtje later stapte we uit op een woeste en winderige 2e Maasvlakte. De zee was ruiger dan dat ik hier ooit had gezien, echt gaaf! Toen we eenmaal geïnstalleerd stonden tussen de andere vogelaars kon het zeevogelgeweld beginnen!
Ik keek nog maar net door de scoop of er werd met een luide brul dat boven de gierende wind rond de oren  uitkwam 'jager boven de branding' geroepen! Een snelle draai aan de scoop was genoeg om de jager in beeld te krijgen. Al vrij snel was het duidelijk dat het een middelste jager was!! BAM, mijn 300e soort voor Nederland is nu dan eindelijk een feit geworden! De vogel vloog vrij dichtbij laag over de branding, waardoor het juveniele beest mooi te zien was! 
Het duurde niet lang of de volgende jager jakkerde als een raket tussen de hoge woeste golven door, weer een middelste! De anderhalf uur hierna bleef het zo doorgaan, de een na de andere jager bikkelde zich door het woest landschap heen, en soms zelfs in groepjes van 6! Het waren voor het grootse deel allemaal middelste, maar ook zaten er wat kleine en zo nu en dan een grote tussen! Echt heel gaaf!
Het weer was alleen verre van lekker, continu raasde er een knetter harde wind rond je oren, en zo nu en dan ging deze gepaard met regenen. Je moet wat overhebben voor leuke soorten! 
Onze inspanning werd gelukkig wel beloond met heel wat jagers, jan-van-genten, grauwe pijlstormvogel, noordse stormvogel, alk/zeekoet, roodkeelduikers, bonte strandlopers, dwermeeuwen, drieteenmeeuwen enz! Helaas miste ik ook 2 lifers in de vorm van rosse franjepoot en vorkstaartmeeuw, maar goed, je kan niet alles hebben. 

Op een gegeven moment werd de trek minder, en waren wij door de combinatie van redelijk frisse temperatuur, harde wind en regen tot op het bot koud, We besloten daarom om deze telpost te verlaten, en richting de oude telpost op de Maasmond te rijden. 

Na lekker opgewarmd te zijn stapte we uit bij de oude telpost. Hier konden we aanschuiven bij een andere groep tellers, waaronder Harm Blom, Garry Bakker, Chris de Nooijer en Merijn Loeve. Meteen viel ons op dat je hier veel meer in de luwte zit, waardoor het tellen een stuk comfortabeler is. Ik stond nog maar net opgesteld of er wordt opeens 'vaaltje' geroepen! Even voor de niet vogelaars, dit betekend vaal stormvogeltje. Al snel zag dit kleine maar o zo mooie zeevogeltje dapper tussen de golven doorvliegen, super gaaf! De vogel kwam ook nog eens zeer dichtbij langs, waardoor hij echt prachtig te zien was!


                                          Vaal stormvogeltje

Doordat je op deze telpost veel lager zit kon je pas zien hoe enorm ruig de zee was. Continu klapte enorme golven helemaal uit elkaar op de blokkendam, een erg gaaf en indrukwekkend gezicht! 



Voor ons zwom nog een fraaie grote jager, is eens wat anders als alleen maar vliegende vogels. Niet gek veel langer na het eerste vaaltje, werd opeens een 2e vaaltje gevonden. Ook deze liet zich op redelijk korte afstand erg fraai zien, wat blijven het toch fraaie beesten!
De trek kakte helaas aardig in. Maar ondanks dat passeerde met enige regelmaat wat drieteenmeeuwen, en na mijn mening zeer fraaie dwergmeeuwtjes.



                                          Driteenmeeuw

                                          Dwergmeeuw

Het zonnetje begon te schijnen, waardoor de temperatuur lekker omhoogschoot, en we zaten ook nog eens lekker in de luwte. Waarom begonnen we niet meteen hier?
Buiten de comfortabelere omstandigheden vliegen de vogels hier ook veel mooier langs. 
De jagers en stormvogels waren nu echt wel zo'n beetje op. Maar stil was het niet, er vlogen namelijk nog best wel aardig wat groepen steltjes voorbij. Het grootste deel bestond uit bonte strandlopers, die vaak in aardig grote groepen tussen de hoge golven door scheerde. Buiten de ruim 200 bontjes vlogen er ook wat drieteenstrandlopers, zilverplevieren, wulpen, scholeksters, steenlopers, paarse strandloper en een kluut. Niet heel bijzondere soorten, maar wel gewoon leuk om te zien hoe deze relatief kleine vogels toch door de voor hun wat barre omstandigheden door probeerde te komen. 
Op een gegeven moment ziet Bastiaan een steltje aankomen flappen, een blik door de scoop laat mijn hart kloppen als een tierelier, rosse franjepoot!!! De 2e lifer voor de dag is dan ook een feit. De vogel vloog vlak voor de kant langs, en liet zich in het mooie licht prachtig bekijken! Gaaf!

Iedereen keek speurde de zee af, tot dat Richard opeens 2 zangertjes voor ons zag zitten. Dit bleken 2 prachtige strandleeuwerikken te zijn! Gaaf, wat zijn dit toch prachtige en schaarse zangertjes! Zelf kreeg ik helaas geen foto. 

                                          Strandleeuwerik. Foto met dank aan Chris de Nooijer

Opvallend waren ook de grote aantallen eenden en ganzen. Regelmatig kwamen er kleine groepjes middelste zaagbekken voorbij, en grote groepen rotganzen. Rotgans passeerde ons vandaag echt met honderden te gelijk. Gaaf gezicht om zo'n grote lijn ganzen dan laag over zee te zien vliegen. Ook een leuke extra was een fraaie groep van 70 kleine rietganzen!

                                          Rotgans

Helaas kwam er een grote bui aan, waardoor we toch maar even de auto in kropen. Het zag er naar uit dat de bui nog wel even ging duren. Dus namen we het besluit om een stukje verderop bij de meeuwen te kijken die we al vanaf de post zagen. Dit bleek een goede keus, hier zagen we namelijk een aantal fraaie dwergmeeuwtjes tussen de dammen in jagen, erg fraai! Ook lieten zich hier een aantal drieteenmeeuwen leuk bekijken. 

                                          Drieteenmeeuwen (adult rechts, juveniel links)

De regen werd minder, en in de verte begon er een lichte lucht aan te komen. Tijd om weer terug te keren richting de post. Hier kwam Herman vd Brand aangereden, die ons vergezelde in de zoektocht naar de zeemannen. Helaas was het zeer rustig, en kwam er op een roodkeelduiker en wat dwergmeeuwtjes na niets noemenswaardigs over. Even was het spannend toen Bastiaan een vorkstaartmeeuw dacht te zien, maar helaas was het er geen. Toen er dan iemand aankwam met het bericht dat er een stukje verderop 3 rosse franjepoten zaten, waren we dan ook zo weg. 
Aangekomen op de aangewezen plaats kwamen we Hans tegen, die vertelde dat de vogels net met een dwergmeeuw weg waren gevlogen. Jammer, had leuk zijn geweest......
Toen we terug naar de auto liepen zag ik nog een mooie eider zwemmen. Herman had de vogel ook in beeld, maar keek net iets beter dan ik. Hij zag namelijk een rosse franjepoot zwemmen! Na even zoeken bleek het er niet een te zijn, maar ging het hier om 5 vogels! Erg gaaf! Zo heb je ze niet, en zo heb je er 6 op een dag! Deze merkwaardige maar zeer fraaie steltlopertjes lieten zich leuk bekijken, terwijl ze het typische draaiende gedrag van een franjepoot vertoonden. Ik blijf het apart vinden dat een steltlopertje kan zwemmen....






                                          3 In een beeld.

Wat zijn het toch een fantastische vogels om naar te kijken! Rosse franjepoot is trouwens me eerste lid van de familie der franjepoten. Altijd wou ik er al eentje zien, nu 6 op een dag, helemaal super! Na deze gave waarneming besloten we niet meer verder te gaan tellen (dom, wat later vloog er een kleinste jager langs de post), maar richting het Oostvoornse meer te gaan. 

Het meer zat bomvol met futen. Tussen de futen zwom een aardig grote groep van 32 dodaarsjes en wat middelste zaagbekken.. Tussen het riet sloop nog een waterral, in de struik zat een ijsvogel, langs het slik liepen wat groenpootruiters, tureluurs en een fraaie kleine zilverreiger. Kortom, leuke plek om de dag mee af te sluiten. 

Ook de 3e keer Maasvlakte deze week was weer een groot succes. Met 2 lifers, en een hele hoop andere leuke soorten! Hartelijk dank aan Richard Slagboom!

maandag 20 oktober 2014

Weer de Maasvlakte.

Gister kreeg ik van Jorrit Vlot de vraag of ik vandaag met hem mee wilde naar de Maasvlakte. Ook al ging ik die middag al, vond ik een 2e keer mavla echt niet erg! Het antwoord was dan ook meteen 'ja'!

Rond kwart over 7 werden Patrick en ik opgepikt, en zette we koers richting Alblasserdam, waar Bastiaantje op het laatste moment nog besloot om mee te gaan. Nadat ook Bassie paraat was reden we richting Maasvlakte.

Daar aangekomen zijn we begonnen op het Luzerneveld, waar ik gister de blonde ruiter had mogen bewonderen. De greppels waren op een hoop merels, koperwieken, zanglijster, 2 tjiftjaf en een fraai beflijster man na helemaal leeg.
Op de vlakte liepen nog wat tapuiten, 2 patrijzen en jakkerde een slechtvalk over het veld. Een overvliegende geelpootmeeuw was dan ook nog wel het noemen waard.
Ondanks dat we met een aantal man hadden gezocht, geen spoor van het blondje te vinden. Het feit dat er 2 torenvalken en 1 slechtvalk in een korte tijd een aantal keer over het veld gingen, en er geen blonde ruiter opvloog, bevestigde dat de vogel er helaas niet zat.

Ondertussen werd er elders op de mavla de gister ontdekte bruine boszanger weer terug gevonden. Voor Patrick, Bassie en mij nog een lifer. Dus namen we het besluit om de blonde ruiter voor even te laten wat het is, en later nog maar eens te gaan zoeken.
Aangekomen op de plaats delict zagen we Maartje en Pieter al staan. Zij vermelde ons dat de vogel regelmatig roept, maar erg lastig te zien is.
We stonden nog geen 5 minuten te wachten, en we hoorde al een luid en laag 'tsek tsek', lifer!!! De vogel was lastig te zien, en we kwamen dan ook niet verder dan een snelle flits. Toen er een korte stortbui over ons heen trok zijn we snel de auto ingevlucht. Gelukkig was het buitje zo over, en kon het zoeken verder gaan.

                                          Opzoek naar de bruine boszanger.

Door zijn duidelijke roep was de vogel al snel weer gevonden. Het zien was echter weer een probleem, want wat is dat kleinte toch sneaky. De vogel ging als een speer door de haag heen, en liet ons allen er achteraan hollen. En dan zeggen mensen dat vogelen geen sport is.......
Zo nu en dan het kleine bruinevogeltje even stil zitten, en konden we hem even fraai zien. Vooral zijn grote oogstreep was zeer opvallend.
Helaas zat een foto er niet in, met met een matige geluids opname wist ik toch bewijs te krijgen.


Toen er weer een fikste bui aan kwam (zie foto) zijn we de auto weer ingedoken. Aangezien we de vogel mooi en duidelijk gezien en gehoord hebben besloten we verder te rijden. Voor mij al weer de 299e soort, nog een en dan is de 300 gehaald!

Een kort bezoekje aan de Lyondell leverde nog een roepende bladkoning op. Altijd leuk! Helaas was er niemand om te vragen of we op het terrein mochten, en was er langs het hek een lange houtmat geplaatst, waardoor vogelaars niet meer op het terrein konden kijken. Gelukkig roept zo'n kleine blako zo kneiters had, dat je hem zelfs achter de matten nog goed kan horen.

We waren bezig met het speuren over een plasje nabij de Westplaat toen Jorrit bericht kreeg dat de blonde ruiter weer was terug gevonden! Na wat pijlstaarten, dodaars en een lepelaar gezien te hebben, het zoeken gestopt, en in de auto gesprongen.

Op het Luzerneveld zagen we meteen al een aantal fotografen liggen, dus was zoeken niet nodig. We konden direct aanschuiven. De vogel liet zich net als gisteren weer fenomenaal bekijken!!! Echt waar, wat een ongelofelijk gaaf beestje!







                                          Blonde ruiter

Dit kleine steltje was zeer fanatiek bezig met het ene na het andere vliegje naar binnen te werken. Echt prachtig om het vogeltje zo te volgen. Zo nu en dan was hij even alert, en ging dan helemaal recht op staan. Dank was het opeens een zeer mager beestje.



                                          Blonde ruiter

Het meest bizarre was nog wel de tamheid van de vogel. Ondanks dat aan alle kanten fotografen op de loer lagen, kende de vogel geen angst en scharrelde hij gewoon tussen het publiek door. Regelmatig gebeurde het dat hij gewoon binnen een halve meter afstand van je liep, als je een kwade wil had, kon je hem gewoon pakken. Echt GE-WEL-DIG!!!! Ik heb nog maar zelden zo mooi een vogel van dichtbij kunnen bekijken, en dan ook nog eens een blonde ruiter, echt ongekend gaaf!!!


                                          Bastiaan en blonde ruiter
                                          Ik en het blondje, foto door Bastiaan.
                                          Patrick
                                          Portret

Na een hele tijd bij deze mega fraaie vogel gelegen te hebben, zette we onze tocht voort. Om even uit te rusten van het tijgeren achter het blondje aan, gingen we ff scoopen op de telpost. Dit leverde nog een aantal dwergmeeuwen, jan-van-genten, dwermeeuwen, alk, roodkeelduiker en wat rotganzen op! Fraai was een juveniel jan-van-gent die mooi dichtbij langs kwam!


                                          Jan-van-gent

Na wat leuke zee-soortjes verder gegaan richting Westplaat. Hier was het vrij rustig met zangertjes. En op wat vuurgoudhaantjes en goudvink na was er weinig te beleven. Op het wat was het echter een drukte van jewelste. Honderden stelten en eenden deden zich te goed aan de beestjes in het slik. Vooral drieteenstrandlopers, pijlstaarten, scholeksters, rotganzen en wulpen waren er in enorme aantallen. Daartussen zaten ook wat zilverplevieren, bonte strandlopers en bontbekplevieren! Erg leuk! Het mooiste was nog wel toen er een slechtvalk de boel ff op stelten zetten, alles ging de lucht in!

                                                       Westplaat

We besloten om de dag nog even bij het Oostvoorne meer af te sluiten. Hier zagen we nog 2 fraaie zeekoeten, pijlstaart, wintertaling en een ijsvogel.

Ook vandaag weer een geweldige dag op de mavla, met bruine boszanger als lifer, en weer dat prachitge blonde Amerikaantje. Dit alles met dan aan Jorrit Vlot!

zondag 19 oktober 2014

Blonde ruiter!!!

Gisteren middag werd er opeens een blonde ruiter gemeld op de Maasvlakte. Hier zat de vogel op een droog veld, wat mij eigenlijk wel verbaasde. Zelf had ik deze soort meer verwacht langs water. Helaas was er voor mij geen mogelijkheid om de vogel te twitchen, dus was het maar hopen dat hij bleef zitten. Later op de middag kwam de melding dat de vogel was opgejaagd door een sperwer, en niet meer terug was gevonden. Daar ging mijn hoop dan.....

Toen ik vandaag na kerktijd zag dat de vogel weer gezien was meteen aan mijn ouders gevraagd of ze het een idee vonden om naar de Maasvlakte te gaan. Me moeder is dan niet echt van het vogelen, maar lekker uitwaaien vindt ze heerlijk, dus stemde zij ook voor.
Zo gezegd, zo gedaan. Aangekomen op de Maasvlakte zagen we meteen al een groep fotografen op hun buik liggen, daar moest hij dus zitten!
De auto werd voor de Stuifdijk geparkeerd, waarna we koers zetten richting het blondje. Onderweg even stop gezet voor een fraaie smelleken, die zich mooi liet bekijken!

                                          Smelleken

Toen we dichter bij de kudde fotografen kwamen was het speuren naar de vogel. Ik zocht zo'n 10 meter voor de menigte, maar zag niks. Tot dat ik de vogel op 3 meter voor een fotograaf zag lopen! Bizar, wat zat hij dichtbij!
Voorzichtig sloot ik al tijgerend bij de groep aan, waarna ik dit prachtige Amerikaanse ruitertje op soms nog geen 2 meter voor me in de lens kreeg!!! Wat een ongelofelijk gaaf, klein en prachtig vogeltje!!!





                                          Blonde ruiter

Het leek wel of het vogeltje ons gewoon helemaal niet zag. Echt bizar dat hij zich gewoon helemaal niks aantrekt van de fotografen. Omringd door teletoetters loopt de vogel telkens zijn rondje door het kringetje van de bewonderaars, en gunt zo iedereen wat leuke plaatjes!





                                          Blonde ruiter

Na een hele poos met een open mond van verbazing van deze fenomenale vogel genoten te hebben weer verder gegaan. Rond de Stuifdijk was het erg rustig, maar een mooie beflijster was het noemen dan nog wel waart!

Een bezoekje aan de Westplaat leverde nog goudvink, kleine barmsijs, vuurgoudhaan, pijlstaarten en zeewolfsmelk op.

                                          Zeewolfsmelk

Al met al weer een heerlijk middagje! Met een ongekend gave blonde ruiter als lifer. En ook gewoon gezellig met de familie.