Eigenlijk best raar zou je zeggen. Normaal zou heel vogelend Nederland in de auto stormen voor een Amerikaanse soort. Alleen voor soorten als kokardezaagbek zijn we een beetje sceptisch geworden. Opzich wel logisch ook, met zijn grote kuif en mooi gekleurde mannetje, is de kokardezaagbek best een aansprekende soort voor watervogelhouders. Jaarlijks zijn er dan ook best wel een aantal zaagbekken die zich niet helemaal aan de regels houden, en kiezen voor de vrijheid. Zo blijkt bijna iedere vogel uiteindelijk een kwekersring om de poten te hebben. En het geloof in een wilde kokardezaagbek begint daardoor steeds kleiner te worden.
Maar goed, de andere kant van het verhaal is dat het in theorie wel mogelijk is dat we eens een verdwaalde uit Amerika kunnen krijgen. Kijk maar eens op de soortenlijst van de Dutchavifauna. Hier staan best wel de nodige Amerikaanse eendensoorten op, waaronder de kokardezaagbek. Dus waarom zou het geen wilde kunnen zijn?!
Voor het CDNA (Commissie Dwaalgasten Nederlandse Avifauna) is dit onderhand een hoofdpijn soort. De kans op een wilde is aanwezig, maar de kans op een ontsnapte is veel groter! Wanneer moeten ze de soort goedkeuren?! Hiervoor hebben ze de omgekeerde bewijslast in laten gaan. Je moet duidelijk kunnen aanwijzen dat de vogel niet uit gevangenschap komt. Denk hierbij dus aan ringen, beschadigde vleugels enz.
Maar goed, terug naar het begin, de vogel in Bleiswijk. Ook ik ben zo'n vogelaar die niet echt snel meer geloofd in wilde kokarde zaagbekken, en ga er dan ook bijna nooit op af. De vogel in Bleiswijk zat alleen een metertje of 200 van onze werkschuur (Staatsbosbeheer) af...
Achjah, toch maar een poging wagen dan, het is ten slot van rekening wel een gaaf beest om te zien!
Bij aankomst zag ik de vogel al snel tussen een groep kuifeenden zwemmen. Ondanks de afstand was hij toch behoorlijk alert, en zwom meteen van me af. Dit geeft tenminste een klein sprankeltje hoop voor een wilde. Maar met het grauwe weer werd het maken van duidelijke foto's wel een uitdaging!
Het gebied waar de vogel is onder beheer van Staatsbosbeheer, wat voor mij het voordeel was dat ik met de dienstauto naast kon rijden. Dit in de hoop dat de vogel wat rustiger was, en wat meer natuurlijk gedrag zou vertonen. Ik had vooral de hoop dat hij ging poetsen, zodat ik misschien iets van de poten zou kunnen zien. Gelukkig waren de eenden al snel gewend aan de groene auto langs het water, en gingen op hun gemak weer terug naar de orde van de dag. Zo kwam ook de zaagbek regelmatig mooi dichtbij langs zwemmen. Toch wel een heel vet beest eigenlijk!
Maar goed, hij kan wel mooi dichtbij langs zwemmen, zonder foto's van de poten heb je er alsnog 'niks aan'. Wel had ik de vogel ondertussen al 2 keer kort zien fladderen. In mijn ogen zagen de vleugels er prima uit. Ik kon in ieder geval geen afgeknipte vleugeltoppen ofzo zien.
Na een aantal duiksessies besloot de zaagbek eindelijk dat het nodig was om het verenkleed weer eens een beetje op orde te brengen. Zo nu en dan gebruikte hij daarbij zelfs verschillende keren zijn poten. Nu was het met het slechte licht en het riet dat er continu voor zat best lastig om fatsoenlijke foto's te maken. Maar goed, uiteindelijk had ik allebei de poten redelijk op de foto. Bij het inzoomen van de foto's kon ik eigenlijk zelf geen ring ontdekken! Oei, dit begint de vogel ineens best spannend te maken!
Het is te hopen dat er komende dagen nog betere foto's gemaakt kunnen worden van deze vogel! Want met maar 3 geaccepteerde gevallen in Nederland, moet je wel heel goed bewijs hebben om deze vogel de 4e te laten zijn!
Tsjah, of het echt een wilde is moet nog blijken. Maar goed, een ding staat vast, ik heb toch best wel genoten van deze fraaie vogel!
