Toen Rik, Jacob, Albert en ik bij meneer Molenaar in de gordels zaten, reden we richting Utrecht in de hoop de hier gemelde kleine burgemeester te zien.
Een kleine bur is altijd bijzonder om te zien, maar dit exemplaar is nog extra speciaal. Dit komt doordat het een 4e kalenderjaar is. In Nederland zijn kleine burgemeesters in dit kleed zeer zeldzaam! En dan is het ook nog maar eens de 3e vogel voor de provincie Utrecht! Er zat alleen een nadeel, de vogel laat zich hier erg weinig zien, en vaak nog ver ook...
Bij aankomst zagen we meteen al een rij vogelaars staan, die met hun vele zakkenbrood misschien wel recent de bakkerij hadden beroofd ;) Ondanks het feit dat ze al veel hadden gestrooid, en er ook een hoop kokmeeuwen waren, hadden ook zij nog geen spoor van de kleine bur vernomen. In het kwartiertje dat we hier stonden kwam daar helaas ook geen verandering in. Toen kwam daar opeens de redder in nood, die ons vertelde dat de vogel een stuk verderop zat. Opeens gingen de remmen los, en rende de hele menigte als een malle door de wijken van Utrecht. Ton de Groot en ik waagde de gok, en besloten gewoon maar te lopen, en even later bij meneer Molenaar in de auto te stappen. Na een paar minuten van lichtelijke stres kregen we dan eindelijk de kleine bur in beeld! Wat een een prachtig beest!
In de tijd dat we hier stonden gingen er aardig wat zakken brood er doorheen. Dit trok meteen de menigte hongerige kokmeeuwen aan! Ook de kleine bur kon niet achterblijven, en kwam zo nu en dan ook even poolshoogte nemen, waarna hij weer op een van de palen lande. Wat een fantastisch mooi kleed is dit toch, bijna spierwit!
Met deze prachtige meeuw en nog een grote gele kwikstaart op zak reden weer verder. In de buurt was er een plek waar zowel rans als velduil bij elkaar zaten! Bij aankomst waren de uilen al snel gevonden. Totaal zagen we 5 rans en 4 velduilen in de coniferen zitten, echt heel gaaf! Vooral voor de velduil is dit heel bijzonder!
Wat een kick om deze prachtige soorten op zo'n geweldige manier in beeld te krijgen! Ik vind het altijd lijken alsof die uilen denken, 'wat moet jij hier?!'
In Tricht zit al enige tijd een kleine geelpootruiter. Voor Rik nog een nieuwe soort, en als je dan toch in de buurt bent, is deze mooi mee te pikken. Bij aankomst was dit fraaie Amerikaanse ruitertje al vrij snel in beeld tussen de tureluurs. Ondanks de redelijke afstand, was de vogel door de scoop mooi te zien!
Na een poosje vloog het groepje op, en gaven ze nog een korte vliegshow. Na een aantal rondjes doken de tureluurs en de kleine geelpoot het gebied weer in, alleen nu een stuk verder. Hier liep hij samen met 1 grutto's, 2 kemphanen en een aantal tureluurs weer verder het plas-dras op.
Voor mij was het nog maar de 2e kleine geelpootruiter, dus nog extra bijzonder! De vorige was op 25 januari vorig jaar. Beter als toen zal ik hem waarschijnlijk nooit meer zien. Maar goed, ook op de afstand van vandaag was het ook zeker geen straf!
Toen we net in de auto zaten, zag ik naast me opeens een ree lopen. Na de auto langs de weg gezet te hebben bleek het om 8 reeën te gaan. Prachtig!
Het was nog rond half 11, en we hadden nog tijd zat. Daarom reden we nog maar even naar Barendrecht voor de patrijs en de Buffelkopeend. Onderweg kwamen we in het totaal nog eens 16 reeën en een vrouwtje bruine kiekendief tegen. Toen we uitstapte bij de Gaatkensplas was het weer vies koud. Een harde, maar vooral kille NO-wind maakte het verre van aangenaam, en je zou bijna de auto weer in vluchten. Maar goed, we moeten er wat voor over hebben! Rik vond de voor hem al bekende patrijzen al snel tussen het hoge gras. Bepaald mooi waren ze niet te zien, maar goed, +1 op de jaarlijst! Van de buffelkopeend ontbrak alleen ieder spoor. Wel zaten er 2 brilduikers, 1 dodaars, wat tafeleende en veel meerkoeten en kuifeenden.
Ook leuk was dat er tussen de stenen een aantal tongvarens en een steenbreekvaren groeide. Toch weer 2 bijzondere planten!
Helaas geen buffelkopeend, maar gelukkig wel een heerlijk warme auto! Eenmaal weer terug in Alblasserdam stapte Rik en ik op de fiets, om nog eens een paar polders te tellen voor Sovon. We begonnen op Nieuwland. In het grote veld schoot zoals gewoonlijk de een na de andere watersnip omhoog. Ook dit keer zat er een bokje. Tot mijn grote frustratie vloog de volgend tot 2 keer toe net naast me voeten op, en heb ik hem zoals altijd nog steeds niet zittend gezien. De frustratie werd alleen maar groter toen me ketting er ook nog eens af vloog. Met het zakmes van Rik konden we als ware 'doe het zelvers' de kettingkast eraf halen (zonder enige schade!!!) en de ketting erop leggen. Na deze kleine onderbreking reden wen verder naar de hoek aan de Rivierkant. Hier stootte we opeens een prachtig mannetje zwarte roodstaart op! De vogel liet zich gewelidig mooi zien, en zo nu en dan ook horen! En poef, daar verdween de frustratie als sneeuw voor de zon.
Met een vogel als deze voor je, warm je al weer snel op. Rond het plasje konden we ook nog 8 kneutjes, 8 witte kwikstaarten, 9 rietgorzen, 1 grote gele kwikstaart, 3 kleine mantelmeeuwen en 1 dodaars noteren. Vanaf de dijk hadden we zicht op de Sophiapolder, waar we nog eens een enorme wolk grutto's en een groepje kluten zagen. Toch jammer dat ze nou nooit eens dat slootje oversteken, en in de Alblasserwaard komen. Maar goed, dat is weer een ander verhaal.
Op de grote plas hinnikte een 2tal dodaars vanuit de rietkraag en zwommen er nog een aantal krakeenden, kuifeenden en 18 wintertalingen.
Ondanks het feit dat we zo wat bevroren waren, lieten we ons niet kennen en reden door naar polder Oud-Alblas, om daar verder te tellen.
Normaal is de Zuidzijde van Oud-Alblas het saaiste deel van de telling. Dit keer bleek dat niet zo te zijn. Het begon namelijk al goed met een fraaie geelpootmeeuw tussen de storm, kok, zilver en kleine mantelmeeuwen! In het veld had ik al het vermoeden dat het om een geelpoot ging, maar ervaring had ik nog maar weinig met deze soort. Gelukkig kon Merijn Loeve aan de hand van een paar matige plaatjes het vermoeden bevestigen, leuk! Tevens een nieuwe soort voor dit telgebied!
Een stukje verderop stonden we te kijken in een wetering opzoek naar eenden. In mijn ooghoeken zag ik opeens een zangertje vliegen, roodborsttapuit! Alweer een leuke soort voor het gebied en de telling! Terwijl ik me vingers nog amper kon bewegen van de kou, probeerde ik toch nog een bewijsplaatje te maken en de vogel te noteren.
Terwijl ik een paar honderd meter verderop de polder overkijk, vliegen er opeens 6 goudplevieren door me beeld, en landen even later tussen wat kieviten. Alweer een leuke soort in deze normaal zo saaie polder! Jefta en me vader telde polder Bleskensgraaf Zuid, Sliedrecht en deels Wijngaarden. Dus wij moesten alleen nog maar de Gasunie tellen. Hier was het op een rietgors, wat krakeenden, kuifeenden, grote zilverreiger, torenvalk, sperwer en witte kwikstaart na vrij rustig. Gelukkig zat het telwerk er voor ons nu op, want we waren het doordat we helemaal koud waren aardig zat aan het worden. Opweg naar huis kwam ik nog een tjiftjaf tegen. Bijzonder idee dat het nu gewoon leuk is om er een te zien, en je er een paar weken later bijna niet meer naar om kijkt.
In het totaal hadden we met de wintervogeltelling 70 soorten, verdeeld onder 5867 vogels! Vergeleken met de voorgaande jaren een mooi resultaat voor in maart!
Al met al een prachtige dag met kleine burgemeester, ransuil, velduil, kleine geelpootruiter, patrijs en 14 reeën in de ochtend. En een middag tellen met een gaaf resultaat! Ook al was het vet koud, deze dag was goud!
.JPG)
