Zonder dat me opa en oma wisten wat ze te wachten stonden, stapte ze rond 10 uur bij ons, en me oom en tante, in de auto. De planning voor deze dag was een bezoek aan de mergelgrotten in Maastricht. Een van de weinige dingen die ze in 50 jaar die ze al samen zijn, nog niet gedaan hebben. Erg leuk dus!
Voordat we naar Maastricht reden, stopte we eerst in het fraaie natuurgebiedje de Doort, voor een lekkere brunch. Nouja, als ik hier dan toch ben, kan ik het niet laten om toch even een rondje te lopen. Dit leverde nog een 4-tal fraaie boomkikkers op. Blijven echt fantastische beesten!
Boomkikkers
Na een gezellige maaltijd reden we dan verder richting Maastricht. Hier stapte we wat later in een rondvaardboot die ons over de Maas voerde. Onder de voed van de Sint-Pietersberg werden we gedropt, waarna een klim naar boven kon beginnen. Aangekomen bij het restaurant waar de rondleiding door de mergelgrotten zou beginnen, was het wachten op een gids. Tja, dan zit je in Zuid-Limburg, en heb je net naast je een prachtig kruidenrijk veldje staan. Jullie raden het vast al.....ik kon de verleiding natuurlijk weer niet weerstaan! Dus terwijl de familie rustig afwachten, zaten Jefta, me vader en ik al weer op het veldje te snubbeken. Dit leverde voor mij nog een nieuw nachtvlinder op, namelijk de prachtige prachtmot!
Prachtmot
Nadat onze gids gearriveerd was, konden we koers zetten richting de groeve. Onderweg merkte kwam ik er achter dat je als natuurfreak nooit een 'normaal' kan doen! Zelfs als ik met een groep over de weg loopt, sta ik achter aan al weer met mijn neus in de berm om alle leuke plantjes te bekijken! Begint bijna een ziekte te worden ;) Helemaal omdat ik nu toch nog met lichtelijke blijdschap durf te vertellen dat hier toch nog zomerfijnstraal, wilde marjolein, rapunzelklokje en donderkruid stonden.
Aangekomen bij de ingang van de groeve werd de grote groep in 2-en gedeeld, werden de gaslampen aangezet, en konden we het inmens grote en donkere gangenstelsel betreden. Wat een indruwekkende plek! Jaren lang hebben bewoners en boeren dag in dag uit met een zaag, duizenden blokken kalksteen weg gezaagd. Wat een gigantisch zwaar werk moest dat geweest zijn! In 800 jaar wisten deze mensen in het totaal ruim 8000 gangen te maken, met een totale lengte van 240km!! Met de komst van de ENCI Groeve is er van deze 240 km nog 'maar' 80 km aan gangen over gelaten. Maar goed, ook hierin kan je je nog hopeloos verdwalen wanneer je geen gids hebt! In het uur dat we hier rondliepen kregen we steeds meer en meer te horen over het ontstaan en de verdere geschiedenissen van dit indrukwekkende gangenstelsel. Heel erg interessant!
Om een indruk te geven hoe donker het daar eigenlijk is, liep de gids voor een paar minuten weg met de lampen. Nu weet ik in ieder geval hoe het is om blind te zijn...! Letterlijk aardedonker daar! Gelukkig konden we even later met het licht nog wel een fraaie watervleermuis zien!
Watervleermuis
Met een prachtige ervaring rijker liepen weer naar buiten. Wat bleek, terwijl wij ondergronds zaten was het weer aardig opgeknapt. Omdat het zonnetje lekker scheen, besloten we om nog even een ommetje te maken, voordat we weer met de boot terug zouden gaan. De hoop was gevestigd om de oehoe, maar helaas liet deze nog lifer voor mij, zich niet zien. Nu was het met verrekijker natuurlijk niet heel makkelijk zoeken in zo'n grote groeve.
Tijdens het wachten op de boot verdiepte Jefta, me vader en ik ons in de vele planten die langs de maas stonden. Dit leverde nog leuke soorten op als: hertsmunt, melige toorts, borstelkrans, smalle aster, wilde marjolein en zwarte toorts op!
Borstelkrans
Na 3 ijsvogels, 1 cappuccino, 100000+ regendruppels en een flink portie gezelligheid stapte we even later weer aan wal in het ondertussen zonnige Maastricht. Nu zagen Jefta en ik vanaf de boot dat de stadsmuren bomvol stonden met een bonte verzameling van vele plantensoorten. Ook nu knaagde het instinct om te gaan kijken weer heel sterk. En met een smoesje dat we een kijkje wouden nemen bij de oude kerk, konden we toch nog een ommetje maken richting de auto ;)
Dit leverde nog honderden exemplaren om van de zeer zeldzame stengelomvattende havikskruid, leuk!
Daarnaast stonden er ook nog andere leuke soorten als tomaat, smalle aster, hoge fijnstraal en klein glaskruid. Ook een jonge houtduif hield de boel nog eens extra goed in de gaten.
Helaas moesten me oom en tante door verplichtingen weer naar huis. M'n opa en oma en ons gezin hadden echter nog tot het donker toe de tijd. Daarom zette we nog een koers in aan de andere kant van de Sint-Pietersberg, om hier nog eens te wandelen. Dit keer nam ik de scoop wel mee, ik moest en zal die oehoe na jaren zoeken en missen, nu toch echt eens een keer vinden! Aangekomen aan de rand van de groeve kon het speuren naar de grootste uil van Europa beginnen! Na een klein kwartiertje zoeken, was het de eer aan me vader om een oehoe aan de overkant te ontdekken! Na 2 korte aanwijzingen had ook ik deze prachtige soort dan ook eindelijk eens in beeld! Wat een adrenaline stoot geeft dat dan, niet te beschrijven! Ondanks de aardige afstand, liet deze gigantische uil zich erg leuk zien! Om het helemaal af te maken lied hij een luid 'oehoe' door de groeve heen galmen! Machtig mooi!
Nu deze prachtige soort eindelijk op de lijst geschreven kon worden, hadden we ook nog even tijd om te kijken wat er allemaal nog meer te zien was in dit prachtige gebied. Dit leverde nog 2 nieuwe plantjes in de vorm van citroenmelisse en bergsteentijm op!
Met een grijns van oor tot oor, en een buik met een bodem van boterkoek en worst, stapte ik even later weer de auto in. Voordat we door reden naar de Alblasserwaard, maakte we nog een stop bij een restaurant in Nederweert. Hier konden we onder het genot van een heerlijke maaltijd deze gezellige en geslaagde dag nog eens in alle kleuren en geuren weer naar boven halen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten