Ranuilen in het Kippenbos

Toen ik met Marien vd Voorde rustig thuis op de bank zat, klonk er opeens een nummer van de Capital Kings uit me broekzak. We hebben een beller! Snel mobiel uit me zak gegrist om te kijken wie het lef had om deze mooie zondag middag zo ruw te verstoren. Toen ik de naam Jefta op het schermpje zag, besloot ik maar even op te nemen.

Met een enthousiaste stem klonk aan de andere kant van de lijn 'ik heb nu 2 ransuilen in het kippenbos!!'. Hij zij dat hij de vogels had zien opvliegen toen hij weer eens als een dolle achter de kippen aan holde, in de hoop er een te vagen voor in zijn hok. 

Voor zulk soort dingen mag de zondagse rust wel even verstoord worden. Snel camera en kijker gepakt, en zo zaten we binnen 5 minuten op de fiets.

Een paar minuten later zagen we Jefta en Minke al op ons wachten in het bos. Ze hebben keurig op ons gewacht voordat ze de uil gingen naderen. 

Al fluisterend slopen we richting het bosje waar Jefta de uilen heeft zien landen. Al snel zagen we aan de andere kant van het slootje een van de de uilen zitten. De hield zich smal tussen de takken, en keek ons met gespitste oren en grote ogen alert aan.

                                          Ransuil

Tot dat hij opvloog hadden we niet eens door dat er een paar meter naast deze uil ook nog een vrouwtje zat. Helaas vloog het mannetje het vrouwtje direct achterna. 

                                          Ransuil

Een van de vogels lande een stukje verder in een hoge boom, en de ander verdween een stukje verder in de bosjes, en was onvindbaar.

                                          Ransuil

Omdat de vogels erg vliegerig waren, besloten we om verdere verstoring te voorkomen de vogels gewoon met rust te laten, en een rondje door het bos te maken. 

Tussen een van de vele braamstruiken klonk opeens het bekende roepje van de tjiftjaf. Een blik door de kijker leverde dan ook 2 van deze razendsnelle vogeltjes op. Leuk, me eerste voor de Alblasserwaard dit jaar! 

                                          Tjiftjaf

Er zaten opvallend veel zangvogels, dus werd ieder struikje goed afgespeurd. Tussen de braamstruiken door zag ik opeens 2 felle oranje ogen op mij gericht. Ransuil! Hier was een van de 2 vogels dus heen gevlucht. De vogel stond ons stokstijf aan te staren, en had het idee dat we hem door zijn schutkleur niet door hadden. De afstand tussen de uil en ons was nog geen 5 meter! Heel voorzichtig camera gepakt en wat foto's geschoten. Nadat de uil er opstond de vogel een door de kijker bewonderd. Wat een ongelofelijk mooie vogel!! Ondanks dat we zachtjes fluisterde en langzaam bewogen  bleef de vogel gewoon zitten!

                                                       Ransuil

Na de vogel ongeveer een kwartier lang bewonderd te hebben zijn we heel voorzichtig achteruit gelopen, om zo te voorkomen dat de vogel niet weg zou vliegen en verstoord zou worden. Gelukkig is dit gelukt. 

Ondanks dat ik al heel wat keren ransuilen heb gezien, blijf ik iedere keer verbaast over hoe klein en smal de vogels zijn als ze zitten. En ook blijf ik natuurlijk iedere keer verbazen over hun enorme schoonheid!! :)