Nou heb ik het geluk dat mijn fietsroute naar school over de Donk gaat, dus kom ik er praktisch langs. Met het eerste licht stond ik op de plaats waar je het best zicht hebt over het stuk waar hij gisteren zat, namelijk ten Zuiden van het Broekse boerderijtje. Helaas was een zeer dikke mist, waardoor het wereldje maar vervelend klein bleef. Na een halfuurtje speuren dan ook niets meer dan wat blauwe reigers gevonden. Helaas moest ik nu echt verder naar school, dus fietste maar richting de brug om de route te vervolgen.
Vlak voor me langs het pat flapt er vanuit een donkere mistig stuk opeens een dikke snip op, houtsnip! Een paar meter verderop stoot ik de vogel nog eens op, en laat hij zich zeer fraai zien tijdens een kort luchtshow, waarna hij mysterieus als hij kwam, ook zo weer was verdwenen. Leuk, me eerste dit najaar!
Uit school weer richting de Donk gefietst. Dit leverde de bekende kleine zwaan met de hangende vleugels op, die al winters lang door de Alblasserwaardse polders rond zwerft. De arme stakker toch...
Nadat ik me op het zelfde punt al vanochtend had geïnstalleerd kon het zoeken weer beginnen. Het was nog steeds fris en redelijk mistig. Maar het zicht was al een stuk beter als vanochtend. Terwijl ik de polder afspeurde vloog de een na de andere groep veldleeuwerikken door me beeld, en in een half uurtje telde ik dan ook 447 langstrekkende vogels. Blijft gaaf die vogeltrek!
Ook waren er best wel wat roofvogels te zien. Maar de dag actieve velduil zat er helaas niet tussen. Wel gaaf waren een blauwe kiekendief en slechtvalk die elkaar achterna zaten. Een blauwe kiek tp in de Alblasserwaard is trouwens ook best schaars. Na een half uurtje moest ik dan toch echt naar huis om bij een buurvrouw in de tuin te werken. Er zat niets anders op dan toe te geven dat ik weer voor de 2e keer deze dag dag de velduil gemist te hebben. Nou moet ik niet gaan zeiken, want kleine zwaan, houtsnip, blauwe kiekendief en slechtvalk zijn nou ook niet wat je noemt dagelijkse soorten.
In Bleskensgraaf zag ik tot mijn grote verbazing midden in een nieuwbouwwijk een zwarte roodstaart op een van de daken zitten. Leuk!
Ik werkte net een halfuurtje in de tuin, of de telefoon ging al af. Het was me stage begeleider van SBB die me belde met het bericht dat hij in polder Kortebroek 2 velduilen rond de trekker had vliegen! Dan baal je wel een beetje, je wilt dan namelijk meteen op de fiets springen. Maar goed, eerst zoals beloofd de klus afmaken. Dit deed ik dan alleen wel in een noottempo, en binnen 3 kwartier zat ik dan ook samen met Jefta op de fiets richting Kortebroek.
Daar aangekomen waren zo nog steeds bezig met greppelen, en kon het wachten beginnen. Net voordat we kwamen hadden ze er nog een gezien, dus dat geeft de burgen moet.
Allemaal leuk en aardig die moet, maar na een stil half uur wachten begint hij toch een beetje te zakken. En een uurtje later stappen we dan op de fiets richting huis, met niets meer dan wat spreeuwen en een cetti's zanger. De 3e dip van de dag lijkt een feit te zijn.
Het vrouwtje blauwe kiekendief van vanmiddag vloog ook nu nog even langs, en liet zich in het warme zonlicht prachtig zien. Terwijl ik wat spreeuwen fotografeer vliegt er opeens vlak voor ons uit een begroeide slootkant een uil op, velduil!!! De vogel was echt geweldig te zien in het mooie avondlicht, echt fantastisch mooi!!! Helaas viel de vogel verweg in, en kwam niet meer naar boven. Maar we hebben hem, en hoe!
Met een adrenalinepijl op 100% stappen we met een grijns van oor tot oor weer op de fiets, om de terugtocht te vervolgen. We zijn nog maar een paar meter verder dan daar waar we gestopt waren, of de 2e velduil vliegt vlak voor ons uit de slootkant op, WOW! Na een paar meter vliegen land hij weer tussen het gras, en laat zich geweldig bekijken, wat een ongekend fraaie vogel!!!
Het licht is al wat minder, man wat is het al weer vroeg donker. Maar dat mag de pret zeker niet drukken, de uil is namelijk prachtig te zien!
Na een tijdje tussen het gras gezeten te hebben vloog de uil spontaan weer op, waarna hij een paar sloten verder bovenop het slootvuil lande. Ook hier liet hij zich weer super zien!
We kregen een belletje van Pieter Bieren die ons vanaf een afstand al zag zitten, met de vraag of we naar de uil keken. Met het bericht dat we de uil hadden, en hem in de scoop hielden hangde ik weer op. De uil hipte alleen wel van de hoop slootvuil af, en ging daar net achter zitten om zich klaar te maken voor de nachtrust. Gelukkig had Pieter hem ook nog gevonden, terwijl de schemer al was begonnen.
Het was ondertussen al half 6 geweest, dus tijd om richting huis te gaan voordat de hond in de pot zit.
Na 2 keer missen dan toch nog prachtig de velduilen kunnen zien! Met hartelijk dank aan SBB voor het belletje! Helemaal super!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten